อดีตผู้ประสบอุทกภัยตำรวจสถานีสแควร์พร้อมที่จะกลับไปยังฟลอเรนซ์

หลังจากที่แองเจิลโคลนเพื่อกลับไปยังฟลอเรนซ์ร่วมกันเพื่อมีชีวิตอีกความพยายามของพวกเขาที่จะช่วยให้คนหนุ่มสาวในเมืองและผู้คนได้รับผลกระทบจากน้ำท่วม 4 พฤศจิกายน 1966 นักเรียนจะไม่ใช่นายทหารสัญญาบัตรหนุ่มของตำรวจ 59 ในช่วงที่ผู้นำกองทัพไม่รับหน้าที่ในโรงเรียนสถานีสแควร์, คนหนุ่มสาวในเวลานั้นอยู่ระหว่าง 18 อีฉัน 26 ปีเก่า.

หนุ่มสาวที่เป็นตัวหนามากในช่วงเวลานั้นไม่เพียง แต่เริ่มที่จะช่วยให้ผู้คนได้รับผลกระทบจากน้ำท่วม, แต่ยัง, ขณะที่ในบางกรณี, ชีวิตรอดจากความโกรธของน้ำ.

มีหลายเดือนที่ตำรวจเหล่านี้, ตอนเกษียณ, ขอบคุณฟราน Liberatore Memoli, ซึ่งตอนนี้อยู่ในจังหวัด Vicenza, มีการจัด, Tramite Facebook, con il passa parola, วารสารอย่างเป็นทางการของกองทัพ (ตำรวจ) และที่อยู่ของสมาคมแห่งชาติของพวกเขา (Fiame ศิลป Argento), เพื่อกลับไปยังฟลอเรนซ์ 2016, เมื่อฤดูใบไม้ร่วง 50 วันครบรอบปี; ช่วยในการนี​​้ได้โดยฟลอเรนซ์ยังส่งเสริม, ที่จะให้พวกเขามีการสนับสนุนจิสติกส์ - ได้เริ่มแล้วการติดต่อครั้งแรกกับเจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจ, ทหาร, ทั้งทางแพ่งและทางศาสนา – เพื่อกลับไปเยี่ยมชมวัดและห้องขนาดใหญ่ที่พวกเขาอาศัยอยู่ใน 1966, และตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของพิพิธภัณฑ์เทศบาลซานตามาเรียโนเวลลา, เช่นเดียวกับการมีส่วนร่วมในพิธีอย่างเป็นทางการที่จะจัดขึ้นเพื่อฉลองครบรอบปีที่ห้าสิบ.

Torneranno in Piazza Stazione anche se la loro scuola non ci sarà più, เนื่องจากใน 2016 ทั้งโรงเรียนก็จะออกจากโบราณส​​ถานของสถ​​านีสแควร์สำหรับสำนักงานใหญ่แห่งใหม่, ทันสมัย​​มากขึ้นและการทำงาน, แม้ว่ากระจาย, alla periferia di Firenze, all'Olmatello, ใกล้สนามบินของสนามบิน Peretola และทางเข้าของ.

ในเวลาเพียงสี่เดือนที่มีการตอบสนองไปแล้วกว่าห้าสิบ, รวมทั้งจากนั้นผู้บัญชาการของโรงเรียน, พันเอกมาริโอ Serchi, เหรียญเงินบุญโยธาสำหรับการกระทำที่กล้าหาญของพวกเขาในช่วงน้ำท่วม, แล้วก็กลายเป็นนายพลแห่งกองทัพ.

ที่มีเงินรางวัลสำหรับความกล้าหาญโยธาสำหรับน้ำท่วมนอกจากนี้ยังได้รับรางวัลแบพติส Mazzocchetti ที่บันทึกไว้ในทางเดลลาสกาลา, ด้วยความชิงชังจากอันตราย, assieme al Comandante, คนที่อยู่ในปัญหา.

นี้เป็นหนึ่งในไม่กี่คน, หนึ่งในหลาย ๆ ตอนของการช่วยเหลือมักจะจำไม่ได้, หรือแม้กระทั่งการที่มีข่าวไม่มี, กลับมา "เป็นปกติ" สถาบันให้บริการของกองทัพ, ที่ได้เห็น "การรับรู้" กับเหรียญกล้าหาญโยธา.

“Nei precedenti decennali dell’Alluvione – ha dichiarato al nostro direttore uno dei ”ผู้ประสาน” การชุมนุมนี้, Liberatore Francesco Memoli – ศิษย์เก่าพลเรือนเราเราก็ไม่ได้กล่าวถึงโดยสถาบันและด้วยเหตุนี้, ในมุมมองของ 50, เรารู้สึกถึงความจำเป็นที่จะนำเสนอเป็น, เป็นนักเรียนของโรงเรียนสถานีสแควร์, สำหรับปีที่เรารู้สึกว่าฟลอเรนซ์, และสำหรับวันนี้เรามี, และเรารู้สึก, นอกจากนี้ผู้ประสบภัยน้ำท่วมเมืองฟลอเรนซ์. นอกจากนี้เราได้ให้ความช่วยเหลือแก่ผู้คน, ดูทั่วเมือง, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลากลางคืน, รวมทั้งในการฟื้นฟูแม้โรงเรียนเดียวกัน, ซึ่งได้รับความเสียหายมาก. เราจะไม่กลับมา, ใน 2016 ฟลอเรนซ์จากพลเรือน, แต่นักเรียนผู้ประสบอุทกภัย, ด้วยความตั้งใจที่เฉพาะเจาะจงของ rigustare และชีวิตอีกช่วงเวลาที่เราอาศัยอยู่ในรุนแรงมาก ".

"มันจะเป็นสิ่งสำคัญที่พวกเขากลับมา - กล่าวว่าประธานของฟลอเรนซ์ส่งเสริม, และผู้อำนวยการของเรา, Franco Mariani – perché servirà a mettere a fuoco che oltre all’ “esercito” degli Angeli del Fango, กล่าวถึงแล้วใน 30 และ 40 วันครบรอบปี, มีกองทัพของทหารจริง, ตำรวจ, avieri, ห้องพักในเมืองหลวง Tuscan ที่, ทั้งสำหรับการรับราชการทหาร, คือการศึกษา, ทันทีที่ได้มีส่วนร่วมในการช่วยคน dell'inerme. การกลับมาของพวกเขาจะมีข่าวมากขึ้นและเรื่องราวเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ยังไม่ได้รับการบอกเล่า, และที่ได้รับการฝึกฝนจากพวกเขาในการเป็นคนแรก, ด้วยความเหี้ยมโหดของบรรดาผู้ที่ในเวลาน้อยกว่ายี่สิบปี ".

ขณะเดียวกันบน Facebook สหายอดีตพบว่าตัวเองจริง, รอที่จะแห่กันไปที่ฟลอเรนซ์ในเดือนพฤศจิกายน 2016, การเผยแพร่ภาพถ่ายของพวกเขาในเครื่องแบบเมื่อเข้าร่วมโรงเรียนสถานีสแควร์, เช่นเดียวกับความทรงจำมากมายในสมัย​​นั้น, come quello postato da Antonio Randazzo, ของ 5 บริษัท แรกของกองพัน.

“วันนั้นเป็นเวรเป็นกรรม – racconta Randazzo - ero assegnato di servizio alla mensa insieme ad un collega allievo della quarta compagnia. โรงอาหารที่ตั้งอยู่บนชั้นล่างที่สามารถเข้าถึงได้จาก 2 ลาน. ห้องครัวที่อยู่ใกล้เคียงได้แทนภายใต้ถนนและสอดคล้องกับอาคารหันหน้าไปทางสถานีรถไฟซานตามาเรียโนเวลลา. ในขณะที่ประตูห้องครัวหนึ่งที่เราเห็นมาน้ำ cascading และในเวลาไม่นานห้องครัวถูกน้ำท่วม. พ่อครัวและพนักงานหนีไปทันที. เรายังคงอยู่ในตัวเองและเพื่อนร่วมงานของ บริษัท ที่สี่ที่อาบน้ำเหนือหัวเข่าถึง บริษัท ของเขาที่มีการป้อนข้อมูลในลานเดียวกันไม่ไกลจากตาราง. ฉัน, อย่างไร้เดียงสาไม่รู้อันตราย, เพื่อไม่ให้เปียกน้ำ, ฉันไปในหนึ่งในแพลตฟอร์มที่ลอยและติดอาวุธด้วยไม้ที่พบโดยบังเอิญ (เห็นด้านล่างรูปของบทความ) ผมเริ่มท่องและลากโดยกระแสน้ำวนที่ได้อย่างรวดเร็วทำให้ผมทำรอบบ้านเป็นครั้งแรก. Fui fortunato, al secondo giro la pedana passo proprio accanto ad una delle colonne del loggiato zona infermeria e lestamente mi aggrappai alla grondaia arrampicandomi come un gatto fino a pormi in salvo sullo stesso loggiato e da li guadagnarmi la strada per la mia camerata poco distante dall’infermeria. Tutto sommato non ebbi paura, ความกล้าหาญของหมดสติ). อาวุธเริ่มที่จะให้ทุกสิ่งที่เขาสามารถทำได้เป็นวิธีการและผู้ชายและเรานักเรียนมีส่วนร่วมในการให้บริการการรักษาความปลอดภัยและบางคนที่จะขุดโคลน. เจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยได้ทันเวลามาก แต่มันเป็นเรื่องยาก, น้ำน้อยและอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ ในสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทันที, ห้องครัวสนามได้รับการเตรียมความพร้อมและไปเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดีกว่า. น้ำไม่ได้ลดลงได้อย่างง่ายดาย. จากระเบียงที่เราจะได้เห็นแม่น้ำของรถลากน้ำ, เฟอร์นิเจอร์และทุกวัตถ​​ุขนาดเล็กหรือขนาดใหญ่สำหรับถนนที่อยู่ใกล้เคียง. เพียบเสียใจที่เห็นความหายนะมากทั้งในช่วงน้ำท่วมและหลังเห็นภูเขาโคลนทุกที่. ผมคิดว่าตอนนี้ช่วยให้ฉันเติบโตเป็นคน”.

แต่ Dino Degli Esposti, ของ 6 Compagnia ci ha raccontato che si trovava “alla mensa difronte al Corpo di Guardia, ต่ำกว่าระดับของถนน, มีประตูทางเข้าสูงที่ในบางจุดที่เขาถูกยิงลงมาจากน้ำและลดลงในห้องโถงที่แยกออกจากตาราง. ไนแอการามาด้วย assordante ข่าวลือ. เราทุกคนมีความคิดที่เหมือนกันในหัวกับพวก 9, 8, 7, เป็นต้น. ทันใดนั้นพวกเขาได้ยินเสียงทรัมเป็ต – era l’attenti - cui seguì un ordine del Tenente Milli, che se ricordo bene doveva essere di servizio di picchetto, ที่กล่าวว่า: “ทั้งหมดในที่ ... และเก็บกิน .seduti!. ทั้งหมดกลับมาเศร้ากับตาราง, ในขณะที่น้ำได้แล้วข้อเท้า. ฉันกินในปีกหนึ่งกัดที่แนบมา(อาจจะ) ต้นขาของ Mazzocchetti, และเมื่อน้ำถึงระดับของอุจจาระ, แหวนที่สองประกาศการสิ้นสุดของอาหาร. ในการสั่งซื้อที่ผิดปกติ, กับน้ำที่เราอาบน้ำต้นขา, เราออกจากโต๊ะออกในลานของตู้. มือที่เคร่งศาสนา, เดชะบุญ, ได้ปลูกแถวของลังพลาสติก, ที่ช่วยให้เราอย่างมากที่จะหาวิธีการในการพักอาศัยของเรา. แน่นอนถ้าเราได้เป็นที่รู้จักกันว่านี่จะเป็นอาหารกลางวันร้อนที่ผ่านมาจากที่นั่นในเกือบเดือน, จะออกมาพร้อมกับความสงบมากขึ้น ... อาจจะยกขึ้นที่นี่และมีชิ้นส่วนของไก่ ....”.

แมตต์ Lattanzi

จากจำนวน 37 - ปีที่ผม 29/10/2014